بخور نخورهای قبل و بعد از جراحی

به گزارش مجله نایس پاتوق، یکی از سوالات رایج بین آنهایی که یکی از نزدیکان شان قرار است جراحی شود، این است که قبل و بعد از جراحی عمومی چه غذاهایی باید به بیمار داد تا سریع تر بهبود پیدا کند.

بخور نخورهای قبل و بعد از جراحی

بخور نخورهای قبل و بعد از جراحی

توصیه های دکتر تیرنگ نیستانی به آنهایی که قرار است بفرایند زیر تیغ

یکی از سوالات رایج بین آنهایی که یکی از نزدیکان شان قرار است جراحی گردد، این است که قبل و بعد از جراحی عمومی چه غذاهایی باید به بیمار داد تا سریع تر بهبود پیدا کند.

به هر حال، این مساله تعیین شده است که پاسخ به درمان، طول مدت بستری، فرایند ترمیم زخم ها و حتی عوارض بعد از عمل جراحی، تحت تاثیر شرایط تغذیه ای بیمار می تواند متفاوت باشد. به نام مثال، اگر وضع تغذیه بیماری که زیر تیغ می رود خوب باشد و بعد از عمل هم از او با دقت مراقبت گردد، او این شانس را خواهد داشت که سریع تر بهبود یافته و با حداقل عوارض، بیمارستان را ترک کند. بیمارانی که زیر تیغ جراحی می فرایند، گاهی مبتلا به سوءتغذیه تحت بالینی یا بالینی هستند. البته سوء تغذیه تحت بالینی شایع تر است و به این معناست که علایم واضح کلینیکی سوءتغذیه وجود ندارد ولی تغییرات بیوشیمیایی در سطح سلول ممکن است وجود داشته باشد که روی پاسخ بیمار بر درمان تاثیر می گذارد. اگر بیمار چنین شرایطی داشته باشد احتمال آنکه دیرتر بهبود یابد یا دچار عوارض بعد از عمل گردد، بیشتر خواهد شد. بنابراین، دو مساله در اینجا حایز اهمیت است؛ یکی مراقبت های تغذیه ای قبل از عمل و دیگری مراقبت های بعد از عمل که در این باره دکتر تیرنگ نیستانی، متخصص تغذیه و رژیم درمانی، به نکات جالبی اشاره می کنند.

بیماری که زیر تیغ جراحی می رود باید از نظر کالری های دریافتی، ریزمغذی ها و درشت مغذی ها اعم از کربوهیدرات و پروتئین وضع مطلوبی داشته باشد. در این میان، پروتئین نقش مهمی را بازی می کند زیرا وقتی استرس جراحی به یک فرد وارد می گردد به دلیل تغییر شرایط هورمونی در حالت استرس شرایطی در فرد ایجاد می کند که به آن توازن ازتی منفی می گوییم. به عبارت ساده تر، مقدار ازتی که از بدن دفع می گردد از طریق ادرار و مدفوع به هر حال نسبت به ازت دریافتی بیشتر است و این به آن معنی است که ازت جزء سازنده و مهم و شاخص پروتئین است، یعنی اینکه پروتئین های بیمار در حال تجزیه است و دارد از دست می رود. به علاوه، ما چیزی به نام ذخیره پروتئین در بدن نداریم. پروتئین ها هر جایی که باشند، کارکرد دارند و این کارکرد وابسته به حیات و سلامت فرد است. وقتی بیمار انبار پروتئینی بدن را به درجاتی از دست می دهد به این معنی است که سلامت او در کوتاه مدت (و به ویژه در درازمدت) به خطر می افتد. لازم است فردی که زیر تیغ جراحی می رود در ابتدا حداقل از نظر مقدار پروتئین مسئله ای نداشته باشد و به مقدار مطلوب پروتئین دریافت کند که البته این دریافت باید در کنار تأمین نیاز به ریزمغذی ها باشد. بنابراین خوردن انواع منابع پروتئینی از گوشت سفید نظیر انواع ماهی و مرغ گرفته تا انواع گوشت قرمز به ایشان توصیه می گردد. در میان ریزمغذی ها برخی ارجحیت دارند که در درجه اول کلسیم است چون تحت شرایط استرس، دفع کلسیم در ادرار افزایش یافته و کلسیم هم مثل پروتئین ذخیره ندارد. درست است که می گویند استخوان ها محل انباشت و تجمع کلسیم است اما این به آن معنی نیست که بدن می تواند بدون حساب از این ذخیره کلسیم بردارد. در واقع کلسیم در استخوان نقش ساختمانی دارد بنابراین حضور آن حایز اهمیت است و چیزی نیست که بدن به راحتی از دست بدهد. در ضمنً، جذب و متابولیسم کلسیم مثل دو دوست دست در دست به ویتامین D نیاز دارد که باید برای بیمار تامین گردد. بعد از کلسیم و ویتامین D به ویتامین C می رسیم که به ویژه در بیمارستان ها اهمیت بالایی دارد چون در بسکمک از مواقع غذایی که به بیمار بستری شده در بیمارستان داده می گردد، البته بسته به شرایط بیمار، از نظر بسکمک از مواد مغذی خوب است اما چون ویتامین C در میوه های تازه وجود دارد و به هر حال نگهداری و سرو میوه و سبزی در بیمارستان ها می تواند مشکل ساز باشد، به امید اینکه خود بیمار و همراهان او این مساله را تامین می کنند، خیلی از مواقع از سینی غذای بیمار حذف می گردد. یادتان باشد که تامین ریزمغذی های نام برده اهمیت ویژه ای (چه قبل از عمل، چه بعد از عمل) دارد.

اهمیت وزن متعادل

مساله دیگر در مورد توجهات قبل از عمل به وزن بیمار باز می گردد. بیمارانی که قرار است تحت جراحی انتخابی قرار بگیرند و از قبل زمان بندی شده است، قطعا نباید مشکل وزنی داشته باشند. به این معنی که افراد مبتلا به سوءتغذیه چه اولیه و چه ثانویه باید قبل از جراحی به وزن طبیعی خود برسند و از طرف دیگر، افراد چاق یا خیلی چاق یعنی افرادی که نمایه توده بدنی آنها بالای 40 تا 45 است و اصطلاحا به آنها فرا فربه گفته می گردد قابل جراحی نیستند چون خطر بی هوشی در آنها بالاست. این افراد باید وزن خود را کم کرده تا بعد برای جراحی آماده شوند. به این ترتیب ریسک عمل پایین خواهد آمد.

ناشتا بودن قبل از عمل

در جراحی هایی که در ناحیه شکمی یا قفسه سینه اتفاق می افتد و در جراحی هایی که به بیمار باید بی هوشی عمومی یا بی حسی موضعی داده گردد، بیمار باید حتما ناشتا بوده و شب قبل از عمل مایعات و غذاهای سبک میل کند و حداقل 12 تا 14 ساعت قبل از عمل نباید چیزی خورده گردد. این گرسنگی مشکل چندانی ایجاد نمی کند، البته به این شرط که شرایط تغذیه ای بیمار خوب باشد.

طرز تغذیه بعد از جراحی

بعد از عمل، به ویژه در جراحی های شکمی و روده، بیمار باید هر چه زودتر تغذیه از طریق مجاری گوارشی را آغاز کند. اگر بیمار قابلیت بلع دارد باید ابتدا غذاهای نرم و اگر ندارد از طریق لوله باید غذا

را دریافت کند. بعد می رسیم به بحث ریزمغذی ها. مساله ویتامین C و D و ماده معدنی زینک یا روی که بسیار مهم هستند زیرا ویتامین C و زینک در بهبود سریع زخم بسیار اهمیت دارند که بهتر است با منابع غذایی ویتامین A همراه شوند. از قلم نیاندازید که زینک در غلات و انواع گوشت ها، ویتامین A در انواع گوشت ها و لبنیات و ویتامین C در انواع میوه ها و سبزیجات تازه به خصوص مرکبات وجود دارد و مصرف شان به تسریع فرایند نقاهت کمک می کند.

میوه تازه بخوریم یا کمپوت؟

خیلی ها می پرسند که برای بیمارانی که در بیمارستان بستری اند، آیا میوه ای بر میوه دیگر ارجحیت دارد یا نه؟ واقعیت این است که هیچ ارجحیتی وجود ندارد و همه میوه ها تقریبا ویژگی های مشابهی دارند. بعد از عمل جراحی بهترین میوه، میوه ای است که بیمار راحت آن را بپذیرد. جالب است بدانید که در بیشتر مواقع بعد از گذشت دو روز از جراحی، میوه ای که از سوی بیماری پذیرفته می گردد، موز است و چون نفخ در این شرایط مشکل مهمی است که باید به آن توجه کرد، کمپوت میوه های دیگر هم توصیه می گردد.

منبع:www.salamat.com

منبع: راسخون
انتشار: 3 مهر 1400 بروزرسانی: 3 مهر 1400 گردآورنده: nicepatogh.ir شناسه مطلب: 1773

به "بخور نخورهای قبل و بعد از جراحی" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "بخور نخورهای قبل و بعد از جراحی"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید