واکنش چین به قرارداد 25 ساله با ایران ، چینی ها چقدر از پیش نویس ایران را پذیرفته اند؟ ، هیچ تخفیفی در سند وجود ندارد - مجله نایس پاتوق

با ما همراه باشید و با تور چین ارزان از شگفت انگیزترین کشور دنیا دیدن کنید بر روی دیوار چین سلفی بگیرید، از قصر ممنوعه دیدن کنید و در خیابان شانگهای پیشرفته ترین آسیا قدم بزنید.

به گزارش خبرنگاران به نقل از فارس، روزنامه شرق گفتگویی با رضا زبیب، دستیار وزیر خارجه در امور آسیای شرقی درباره سند همکاری ایران و چین انجام داده است که در ادامه مهمترین بخش های آن از نظرتان می گذرد.

متن کامل این گفت وگو را از لینک زیر بخوانید:

پشت پرده قرارداد 25 ساله | ایران ستیزی پشت سپر چین هراسی | این سند نه شرق گرایی است نه ضد غرب گرایی

- در وزارت خارجه ابدا به روابط خارجی این طور نگاه نمی کنیم که مثلا رابطه با این کشور یا فلان اتفاق در کاهش روابط با کشوری دیگر ارتباط دارد. روابط ایران با هر کشوری، راستا و پویایی و منطق خاص خودش را دارد و در بستر خاص خودش جلو می رود. تحولات و افت وخیزهایی دارد، لزوما هم آنچه به عنوان افت وخیز دیده می شود به واقعیت روابط برنمی شود، بلکه می تواند به لایه ای از طیف کامل روابط برشود که در منظر عمومی دیده می شود.

- در خصوص روابط با چین و سند همکاری های بلندمدت دو کشور، از زمانی که رؤسای جمهور دو کشور بر سر سند 25ساله توافق کردند که عنوان اصلی اش سند همکاری های جامع راهبردی است، این موضوع در دستور کار روابط دو کشور بوده و بنابراین ازسوی وزارت خارجه پیگیری شده است. اما این سند همان گونه که از عنوان آن پیداست، سندی نیست که کارشناسی در سازمانی یا وزارت خارجه بنویسد و با دو رفت وبرگشت با مدیر مربوطه بگوییم نهایی شد.

همه نهادهای ذی ربط باید با طمأنینه درباره آن بنویسند و بین خودشان حک و اصلاح نمایند تا در حوزه خودشان به نتیجه نهایی برسند. همه این مراحل که طی شد، باید یافته ها را کنار هم بگذارند و چفت وبستش آغاز شود. این مراحل که جلو رفت، می شود پیش نویس که باید از مراجع عالی کشور تأیید اولیه بگیرد. تا اینجای کار، یک پیش نویس یک طرفه داریم. حالا باید نظر طرف چینی را بدانیم؛ بنابراین باید این پیش نویس را به طرف مقابل بدهیم و این اتفاقی بود که در شهریور سال گذشته در سفر دکتر ظریف به پکن انجام شد.

- اگر قرار است چنین کار عظیمی با چین انجام بدهیم، قاعدتا باید در اوج روابط اقتصادی باشد، اما می بینید که نیست؛ پس اجازه دهید بین دو موضوع تدوین پیش نویس این سند و خروج آمریکا از برجام رابطه علّی برقرار نکنیم.

- بعد از خروج آمریکا از برجام و به نتیجه نرسیدن اینستکس، فضایی در کشور غالب می شود که همه می گویند نمی توانیم به امید غرب برای تجارت و فروش نفت بمانیم. همین فهم کلی موجود در کشور که ارتباط با غرب و شرق را در تضاد با هم می پندارد، در همان زمان کار روی سند جامع همکاری شدت پیدا می نماید. نمی توانم متوجه تبیین شما دراین باره شوم که اینها با هم ربط ندارند. نهادهای ما می توانند در آن شرایط به این نتیجه برسند که باید روابطمان با چین را که قدرت عظیم اقتصادی است، شدت ببخشیم. این نتیجه گیری می تواند کاملا واقعی باشد.

- اینکه می گویید سازمان ها به این نتیجه رسیده اند که امیدی به غرب نیست، یک کلیشه ذهنی است؛ کلیشه ای که می گوید ایران تا زمانی سیاست نگاه به غرب داشته و حالا می خواهد به شرق نگاه کند. کارکرد کلیشه ها این است که به ذهن انسجام می دهند، اما درعین حال محدودیت هم درست می نمایند. این کلیشه ها می تواند کارنمودهای فرضی نیز داشته باشد، اما این کارنمودها لزوما با واقعیت سازگار نیست. کلیشه غرب گرایی یا ناامیدشدن از غرب و رفتن به شرق را به حجم روابطمان با چین عطف می کنم. در دوره ای که شما نامش را غرب گرایی می گذارید، ایران در اوج روابط اقتصادی با چین است و به 50 میلیارد دلار حجم روابط تجاری در یک سال می رسد. این چه غرب گرایی است که حجم اصلی روابط اقتصادی اش با چین است؟

• سند همکاری چه حوزه هایی را پوشش می دهد

- سند در کلیتش به سه حوزه می پردازد؛ اول، همکاری های جامع دو کشور در امور سیاسی، شامل دوجانبه و منطقه ای و بین المللی؛ دوم، همکاری های دو کشور در حوزه دفاعی و امنیتی، ازجمله مبارزه با تروریسم و افراطی گری و نهایتا به طور طبیعی حوزه اقتصادی که در اینجا حوزه بسیار گسترده ای دارد، از مسائل انرژی، آی تی، تکنولوژی، زیرساخت ها و همه اینها پیش بینی شده است. تحقق رکن بسیار عظیمی از این سند بر عهده بخش خصوصی است.

• چین 75 درصد پیش نویس ایران را پذیرفته است

- کار را آرام آغاز نموده و برای خودمان مفهوم سازی کردیم. هر سازمان کار خودش را انجام داد بعد کارها تلفیق شد تا رسید به یک سند که تأیید اولیه را گرفت. در شهریور گذشته این سند تسلیم طرف چینی شده. طرف چینی از شهریور تا فروردین 99 آنالیز کرد و نظرش را به ما داد. تا اینجای کار یک پیش نویس ایرانی و یک پیش نویس چینی داریم. حسن کار این است که پیش نویس چینی که مؤخر بر پیش نویس ایرانی است، درصد بسیار بالایی از پیش نویس ایران را پذیرفته است.

- شاید حدود 75 درصد. بخش خوبی از راستا را با هم جلو رفته ایم، اما هنوز کار تمام نیست. دوباره دیدگاه های دوستان چینی را آنالیز نموده ایم. به نظراتی درباره اصلاحات چینی رسیدیم و نکاتی که خودمان خواستیم، تکمیل کنیم. الان در آن مقطع هستیم.

• هیچ تخفیفی در سند وجود ندارد

- هیچ عدد و رقمی، هیچ امتیاز خاصی و هیچ تخفیفی در این سند وجود ندارد. همه چیزهایی را که دراین باره گفته شده، در چارچوب مفهوم ضداطلاعات یا Disinformation طبقه بندی می کنم که یک مفهوم شناخته شده در جنگ روانی است. هدف کسانی که این ضداطلاعات را منتشر می نمایند، تخریب روابط، پیشگیری از امضای سند و ایراد اتهام به دولت و نظام است تا نهایتا از لابه لای واکنش ما به این حرف ها، اطلاعات موثق راجع به این سند بگیرند؛ بنابراین همه این گفته ها را با صراحت رد می کنم.

- اطمینان می دهم این توافقی کاملا متوازن است {وقتی نهایی شود}. خیلی روی این مفاهیم اصرار دارم. شما برای این گونه کارها با یک کشور، نظام و نهادهای حرفه ای روبه رو هستید؛ این طور نیست که کسی کاری انجام دهد و بعد هم غیب شود. این نگاه های آماتوری را باید کنار بگذاریم.

• مکانیسم مبادله پول و کالا را طراحی نموده ایم

- این توافق {صرفا} برای حل مسائل امروز کشور نیست. البته وقتی امضا و اجرا شود، به نوعی مسائل امروز را هم حتما پوشش می دهد. بحثم را برمی گردانم به صحبت های قبلی. نگاه کوتاه مدت به مسائل نداریم. امروز مسائل ما در چین به خوبی پیش می رود. با وجود همه فشارهای تحریمی، حجم روابط اقتصادی چند ده میلیارد است؛ مثلا سال 2019 میلادی حدود 24 میلیارد دلار بود. چین تنها کشوری است که رسما از ایران نفت می خرد و آن را اعلام هم می نماید. وقتی از چند ده میلیارد تجارت صحبت می کنید، امکان ندارد سیستم بانکی و بیمه در آن دخالت نداشته باشد. پس همه این بخش ها در روابط فعال هستند تا کار انجام شود.

- کار اقتصادی انجام می شود. ممکن است بگویید کار اقتصادی روتین مانند کار بین سوئیس و فرانسه است؟ می گویم حتما این طور نیست؛ اما مکانیسمی خاص خودمان تعریف نموده ایم که پول و کالا مبادله می شود.

- نام این کار را تهاتر نمی گذارم. البته شرایط آن گونه نیست و پولی هم نداریم که مثلا از آلمان برداریم و در چین خرید کنیم. معلوم است که سیستم بانکی جهانی چنین اجازه ای را درحال حاضر به ما نمی دهد؛ ولی مکانیسمی بین ایران و چین تعریف نموده ایم که تجارت انجام می شود.

- یک بار دیگر کلیشه ذهنی شما را به چالش می گیرم. کلیشه ذهنی شما این است که نفت می فروشیم و از چین کالا و خدمات می گیریم. این کلیشه دقیق نیست. من با منطق شما مشکل دارم. به چین فقط نفت نمی فروشیم، کالا هم می فروشیم. پس به نوعی می شود گفت این یک تجارت متعارف است. یک سری کالا به چین می فروشیم که بخشی از آن نفت است؛ از چین هم یک سری کالا و احیانا خدمات می خریم. پس ما از چین ارزی وارد کشور نمی کنیم.

- به پول مان بیرون از کشور احتیاج داریم. ارزی که برای منوچهری و مانند آن احتیاج داریم، بسیار محدود است. اتفاقا مسئله کشور این است که پول در خارج از کشور داشته باشیم و بتوانیم جابه جا کنیم که خرید و واردات داشته باشیم. این کار به نوعی در چین برای ما انجام می شود.

- ضمانت در اجرا وقتی مطرح می شود که به قرارداد رسیده باشیم. وقتی هنوز در مرحله قرارداد نیستیم، درباره سند 25ساله چیزی به نام ضمانت اجرا عملا موضوعیت ندارد. اول باید وارد مذاکره برای قرارداد اجرائی بشویم تا بتوانیم شرایط فنی و اقتصادی را آنالیز کنیم؛ ازجمله خوش قولی و بدقولی را مطرح می کنیم.

- هر سندی بسته به ماهیتش، بحث سطح تصویبش موضوعیت پیدا می نماید. اینکه این چه نوع سندی است، اگر اسمش را موافقت نامه یا agreement بگذاریم، طبق قانون اساسی باید حتما به مجلس برود تا تصویب بشود؛ اما اگر هویت دیگری داشته باشد، مرجع تأیید و تصویب می تواند دولت یا غیردولت باشد. یکی از نکات درباره سند این است که هنوز درباره عنوان آن توافق ننموده ایم؛ بنابراین فعلا اسمش سند است، نه یادداشت تفاهم یا موافقت نامه؛ اما آنچه مسلم است، اینکه در نهایت این سند فرایند قانونی خود را طی خواهد نمود و به تصویب مرجع قانونی ذی ربط خواهد رسید که می تواند مجلس شورای اسلامی هم باشد.

• بعضی می خواهند بگویند فقط یک گزینه داریم و آن مذاکره با آمریکاست

- می پذیرم که فضایی یا اراده ای نانوشته برای منفی نگری به چین وجود دارد؛ اما اینجا زاویه نگاه من با شما متفاوت است. همه این مسئله را به جامعه و افکار عمومی نسبت نمی دهم. به نظر می رسد بخش عظیمی از این فضا برمی شود به همان ضداطلاعاتی که اشاره کردم؛ اراده ای که خارج از این کشور وجود دارد که همه چیز را سیاه نمایی و خراب کند، گزینه های متعدد را از کشور و مردم بگیرد و بگوید شما یک گزینه دارید که من می گویم همان مذاکره با آمریکا. در نتیجه کاری ندارد این سند خوب است یا بد و چه مواردی دارد، حتی اگر یک چک سفیدامضا هم از طرف چینی در دست ما باشد، از نظر این عنصر مداخله گر خارجی، سند بدی است و نباید بین دو کشور به نتیجه برسد...اما درباره ضداطلاعات می خواهم این نکته را هم اضافه کنم که این آخرین خروجی همان پروژه معروف ایران هراسی است. ایران هراسی در واقع ریشه اش در ایران ستیزی است.

- روابط بسیار محبت آمیز و درعین حال راهبردی که با چین داریم، این اطمینان را به ما می دهد که اگر چین به واکسن برسد، از اولین کشورهایی خواهیم بود که از چین واکسن را خواهیم گرفت. البته به این معنی نیست که این توان را نداریم یا دنبال نمی کنیم تا از جای دیگر هم تأمین کنیم.

اظهارات مهم سخنگوی وزارت خارجه درباره جزئیات حادثه نطنز و قرارداد 25 ساله با چین

روایت سخنگوی وزارت امور خارجه از ادعاهای مضحک درباره روابط ایران وچین

شراکت استراتژیک 25 ساله | پشت صحنه انتقادها به تفاهم طولانی مدت چین و ایران

واکنش به شایعه واگذاری جزایر قشم و کیش به چین

نه از واگذاری جزایر ایرانی به چین خبری است و نه حضور نیروی نظامی

واکنش متفاوت علی مطهری به قرارداد ایران با چین