دل این خانواده ها آشوب است! - مجله نایس پاتوق

به گزارش خبرنگاران، جوان ها همگی اعزامی اسفند بوده اند و رفته اند که دوره آموزشی را بگذرانند. عده ای به کرمان رفته اند و برخی دیگر به مرزن آباد چالوس. اینها سربازان سهمیه نیروی انتظامی اند.

آنهایی که پیروز به تماس با خانواده هایشان شده اند، گفته اند صف تلفن طولانی است و سربازها باید یک ساعتی در سرما بایستند تا بتوانند خبری از خودشان بدهند. همسر الناز که اوایل اسفند اعزام شده، توانسته با او تماس بگیرد و در عرض همان یکی دو دقیقه ای که فرصت حرف زدن داشته بگوید: صف ها برای تلفن زدن طولانیه. باید دو ساعت تو سرما صف وایسیم. خدا رو شکر حال همه سربازا خوبه.

دلِ شیرین هم برای نامزدش که حالا سرباز است، تنگ شده. یک هفته ای می گردد که صدایش را نشنیده است. نگران است و می پرسد: با این اوضاع کرونا چرا سربازا رو ول نمی کنن؟

نسرین هم مادر یکی از سربازهاست. پسرش سال ها در خارج درس خوانده و با مدرک دکتری به ایران برگشته است: این چند روز برام 60 سال گذشت. اولین باری که باهاش تلفنی حرف زدم، نتونستم جلوی گریه مو بگیرم. سرما خورده بود. می گفت بیشتر بچه ها سرما خوردن اما نگران نباش اوضاع داخل پادگان خیلی بهتر از بیرونه. حالا خدا رو شکر با خودش مواد ضدعفونی کننده هم برده و سعی می کنه مسائل بهداشتی رو که این روزا همه درگیرشن رعایت کنه. میگه حموم و دستشویی شون دوره و چون تعداد سربازا زیاده، چند نفر که دوش میگیرن آب سرد میشه و بقیه نمی تونن برن حموم. پسر من توی 10 روز گذشته فقط دو بار تونسته حموم بره.

پسر فاطمه هم این روزها دوره آموزشی اش را در پادگان شهید ادیبی مرزن آباد چالوس می گذراند. پسر او هم دکتر است: آموزشی سربازای سپاه و ارتش تعطیل شده. فقط انگار برای نیروی انتظامی تعطیل نشده. مگه این سربازا با بقیه چه فرقی دارن؟

11 اسفند بود که مسئول روابط عمومی قرارگاه جنوب شرق ارتش و همچنین جانشین سپاه ثارالله استان کرمان در گفت وگوهایی جداگانه از تعطیلی آموزش سربازان خبر دادند و گفتند که تا اطلاع ثانوی تمامی فعالیت های آموزشی، تجمعات، همایش ها و جلسات سربازان تعطیل است.

فاطمه ادامه می دهد: خیلی کوشش کردم باهاش تماس بگیرم اما پیروز نشدم. با پدرش تصمیم گرفتیم راه بیفتیم بریم پادگان. نگران بودیم که جاده ها بسته باشه و اجازه ورود به چالوس رو ندن. ورودی شهر تبمون رو دریافت. برخیا رو که شرایط عادی نداشتن برگردوندن ولی ما خوشبخت بودیم که تونستیم پسرمونو ببینیم. سرما خورده بود. می گفت تقریبا همه سربازا سرما خوردن. ما واسه سربازا داروهای تقویتی و سرماخوردگی بردیم. سربازهای دیپلمه رو مرخص نموده بودن. 30 تا سرباز هم که مریضی قلبی و ریوی داشتن مرخص کردن. توی گروهانشون 50 نفر موندن که توی یه سالن عظیمن. پسرم می گفت حال فرماندشون هم خوب نیست و چند روزی بیمارستان بستری بوده. فقط بحث بچه های ما نیست. بنده خدا خود نیروهای کادری هم در معرض خطرن. اونا هم خونواده دارن.

برخی از سربازهایی که آنجا خدمت نموده اند می گویند پادگان شهید ادیبی به هتل ادیبی معروف است زیرا در جایی خوش آب و هوا و وسط جنگل ساخته شده است. برخی سربازها معتقدند از لحاظ زیبایی بهترین پادگانی است که می توان دوران آموزشی را در آن گذراند و بیشتر شبیه عکس های کارت پستال است؛ جایی که صبح ها ابر، کوه، جنگل و خورشید در یک افق قرار می گیرند.

زیبا هم یکی دیگر از مادرانی است که فرزندش را در این روزها که همه درگیر بیماری کرونا هستند، راهی سربازی نموده است و می گوید زن ضعیفی نیستم اما از فشار نگرانی فقط تو خونه راه میرم و گریه می کنم. از فکر و خیال دارم میمیرم. کاری جز دعا کردن از دستم برنمیاد. شوخی بردار نیست. همین یه پسرو دارم که تمام زندگیمه. لیسانسشو از دانشگاه دولتی گرفته. چندتا زبون بلده. اونجا اگه یه نفر آلوده باشه همه مریض میشن. توی این چند روز کلی پزشک و پرستار با امکانات بهداشتی که داشتن کرونا دریافت. چطور ما می تونیم نگران نباشیم؟

او ادامه می دهد: ما حتی نمی تونیم با بچه هامون تماس بگیریم. ساعت ها پای تلفن می شینم و شماره پادگانو می گیرم بلکه بتونم صدای پسرمو بشنوم. فکرشو بکنید به ما پدر و مادرا که با خون دل بچه عظیم کردیم چی می گذره؟ حتی تصمیم گرفتیم واسه دیدار پسرم بریم اما مرتب دارن میگن جاده ها بسته ست. حتی اگه به بچه هامون بگن برید مرخصی، چه جوری میخوان برگردن؟ یکی از سربازایی که مرخصی اومده بود پیغام گذاشته که بچه ها قرنطینه ان. پسرم دیروز یه تماس کوتاه گرفت تا یه کم آروم شدم. از شرایط داخل پادگان پرسیدم گفت نگران نباش، همه چی خوبه و ما تب سنج داریم. مسئولای پادگان گفتن اگه بخوان مرخصی بدن از همه سربازها تست کرونا می گیرن بعد میایم. اما من بعید می دونم همچین کاری انجام بدن.

برادر مهدی هم در کرمان خدمت می نماید. هفته اول پیروز شده با او تلفنی صحبت کند و متوجه شده سرما خورده است: برادرم گفت تب داره. می گفت یه سرباز مشکوک به کرونا رو از پادگانشون خارج کردن و همه سربازای گروهان قرنطینه شدن. سرویسای بهداشتی مایع دستشویی ندارن، دسترسی به آب شیرین ندارن و بچه ها دست و صورتشونو را با آب شور می شورن. حتی یه مورد عفونت چشم هم داشتن. چند روز پیش دوباره تماس گرفت و گفت آسایشگاه ها رو خلوت تر کردن و فرماندها کوشش می کنن امکانات بهداشتی رو برای سلامت سربازا فراهم کنن.

او هنوز نتوانسته به دیدار برادرش برود: دوره آموزشی سربازایی که از اوایل اسفندماه آغاز شده، به طور طبیعی تا فروردین ماه زمان می بره. معمولا دوره های آموزشی دو بخشه که سربازا رو بین دوره مرخصی می فرستن. نکته اصلی اینته که اگه سربازا توی تعطیلات میان دوره برگردن شهراشون و بعدش دوباره بخوان برن پادگان ، ممکنه فاجعه بشه. اگه از هر 10 نفر، یه نفر هم ناقل کرونا باشه خیلی خطرناکه. کاش یه راه حلی پیدا بشه و حداقل توی این شرایط، یه استثنایی برای سربازا قائل بشن و دوره آموزشی رو براشون کوتاه کنن.

پدر و مادر مهدی سن بالایی دارند و پدرش به بیماری قلبی مبتلا است. به همین دلیل او اجازه نداده آنها متوجه سختی ها و مسائل برادر سربازش شوند. بردار او لیسانسش را از دانشگاه دولتی گرفته و می گوید همه سربازانی که در گروهان برادرش در حال خدمتند فارغ التحصیل رشته های علوم پزشکی اند.

مهدی می گوید: روزی که واسه بدرقه برادرم رفتیم ترمینال، تازه مسئله کرونا داغ شده بود. همه داشتن اشک می ریختن.

پادگان شهید باهنر کرمان نیز یکی از مراکز آموزشی نیروی انتظامی است که در 20 کیلومتری کرمان و در شهرستان باغین واقع شده است.

بسیاری از خانواده هایی که فرزندانشان در حال خدمتند، نگران بهداشت پادگان ها هستند و از حال عزیزانشان بی خبرند. آنها نمی توانند با آنها تماس بگیرند. برخی از سربازهایی که برای مرخصی از پادگان خارج می شوند، حال سربازان دیگر را اطلاع می دهند. با این حال بسیاری از سوال های آنها بی پاسخ می ماند.