بخش مرکزی ایستگاه فضایی چین با موفقیت به فضا پرتاب شد - مجله نایس پاتوق

با ما همراه باشید و با تورهای چین از شگفت انگیزترین کشور دنیا دیدن کنید بر روی دیوار چین سلفی بگیرید، از قصر ممنوعه دیدن کنید و در خیابان شانگهای پیشرفته ترین آسیا قدم بزنید.

پرتاب نخستین بخش از ایستگاه فضایی چین در ساعت 11:23 منطقه زمانی شرقی (07:53 به وقت تهران) از پایگاه فضایی ونچانگ (Wenchang) چین و توسط موشک سنگین لانگ مارچ 5 (Long March 5) انجام شد.

این ماژول 18 متری که با نام تیان هه (Tianhe) به معنای هماهنگی آسمان ها (Harmony of the Heavens) شناخته می گردد نخستین بخش و هسته ایستگاه فضایی دائمی چین است که در مدار پایین زمین (LEO) قرار می گیرد. چین میخواهد طی چندین پرتاب تا سال 2022 ساخت این ایستگاه مداری T-شکل را تکمیل و از آن برای اقامت طولانی مدت فضانوردان استفاده کند.

پیش از آن تیان هه برنامه های گوناگونی را پشت سر خواهد گذاشت. انتظار می رود که ماه آینده یک فضاپیمای باری چینی به این ماژول بپیوندد و اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود؛ در ماه ژوئن سه فضانورد در آن مستقر خواهند شد.

جهت طی شده برای تیان هه

چین یک دهه پیش ساخت ایستگاه فضایی خود را پایه گذاری کرد. در سپتامبر 2011 (مهر 1390) این کشور آزمایشگاه فضایی اولیه خود با نام تیان گونگ 1 (Tiangong 1) به معنای کاخ آسمانی را پرتاب کرد تا توانایی های خود را در زمینه پروازهای فضایی ادامه دهد و فناوری های لازم برای ساخت و نگهداری از یک ایستگاه فضایی عظیم در مدار زمین را آزمایش کند.

فضاپیمای بدون سرنشین شنژو 8 (Shenzhou 8) در نوامبر 2011 به طور اتوماتیک در ایستگاه مداری تیان گونگ 1 پهلو گرفت و در ژوئن 2012 هم فضاپیمای شنژو 9 (Shenzhou 9) سه فضانورد را برای دو هفته اقامت به این آزمایشگاه مداری برد. یک سال بعد سه خدمه دیگر با شنژو 10 (Shenzhou 10) به مدت دو هفته در ایستگاه گذراندند.

پس از آن هیچ برنامه سرنشین دار دیگری به این ایستگاه انجام نشد اما در سپتامبر 2016 (شهریور 1395) چین آزمایشگاه مداری دوم خود را با نام تیان گونگ 2 (Tiangong 2) پرتاب کرد و ماه بعد سه فضانورد با پرتاب توسط شنژو 11 (Shenzhou 11) به مدت یک ماه در آن اقامت داشتند.

در آوریل 2017 فضاپیمای باری و بدون سرنشین تیان ژو 1 (Tianzhou 1) در این ایستگاه فضایی پهلو گرفت و به آن سوخت رساند. این فضاپیما در پنج ماه بعد هم 2 بار دیگر این مأموریت را تکرار کرد و توانمندی هایی را که برای اپراتورهای ایستگاه فضایی بسیار مفید است، به نمایش گذاشت.

نه تینگونگ 1 و نه تیان گونگ 2 در مدار باقی نماندند. نخستین آزمایشگاه فضایی مداری در آوریل 2018 (فروردین 1397) به صورت کنترل نشده به سوی زمین سقوط کرد و بر فراز جنوب اقیانوس آرام سوخت. اما چین تا انتها کنترل تیانگونگ 2 را حفظ کرد و انتها در ژوئن سال 2019 (تیر 1398) آن را هم بر فراز اقیانوس آرام جنوبی راهنمایی کرد.

بدین ترتیب چین اکنون از دانش کافی برای ساخت ایستگاه فضایی مستقل خود برخوردار است و با توجه به اینکه در کنسرسیوم ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) که توسط آژانس های فضایی آمریکا، روسیه، اروپا، ژاپن و کانادا راهنمایی می گردد هم شریک نیست، در جهت ساخت یک ایستگاه فضایی چینی گام برداشته است.

چین همچنین میخواهد تا سال 2024 یک تلسکوپ فضایی مشابه هابل را به فضا پرتاب کند. به گفته مقامات چینی این رصدخانه فضایی، مداری مشابه ایستگاه فضایی چین خواهد داشت که فرآیند سوخت رسانی و به روزرسانی آن را سریع تر و آسان تر می نماید تا بتوان آن را کارآمد حفظ کرد.

منبع: Space