تشخیص جاندار از بی جان به روش عنکبوت ها - مجله نایس پاتوق

خبرنگاران| بر اساس مطالعه ای که در 15 ژوئیه 2021 در مجله دسترسی آزاد PLOS Biology به وسیله پژوهشگران دانشگاه هاروارد در ایالات متحده منتشر شده، عنکبوت های پرشی می توانند با استفاده از همان نشانه هایی که به وسیله انسان و سایر حیوانات مهره دار استفاده می گردد، با دید محیطی اشیاء جاندار و بی جان را از هم تشخیص دهند.

به گزارش خبرنگاران؛ توانایی شناسایی سایر موجودات زنده در اطراف شما یک مهارت کلیدی برای هر جانداری است. این توانایی برای یافتن جفت، جلوگیری از حمله شکارچیان و یا شکار کردن بسیار مهم است. حرکات مهره داران و بی مهرگان از اشیا بی جان متمایز است، زیرا استخوان های سفت و محکم اسکلت خارجی آن ها موقعیت نسبی بعضی از قسمت های بدن را محدود می نماید. بیشتر مهره داران می توانند این الگوی حرکتی بیولوژیکی را به وسیله اطلاعات بصری بسیار محدود، مانند نمایش نور-نقطه، که نقاطی از موقعیت مفاصل اصلی را نشان می دهد، تشخیص دهند.

برای آنالیز این پدیده برای اولین بار در بی مهرگان، محققان حدود 60 عنکبوت پرشی وحشی (Menemerus semilimbatus) را روی تردمیل کروی مهار نموده و از صفحه رایانه برای آشکارسازی نمایشگر های نور نقطه ای در هر طرف دید محیطی خود استفاده کردند (فقط برای چشم های جانبی آنها).

محققین دریافتند که عنکبوت ها بیشتر سعی می نمایند صفحه هایی را که حرکات تصادفی را نشان می دهند، بچرخانند و یا با آنها رو به رو شوند، در مقایسه با حرکاتی که به روش بیولوژیکی تر حرکت می نمایند و فاصله مفاصل محدود است.

نتیجه به نظر برخلاف این انتظار بود که عنکبوت ها باید توجه خود را به اشیائی در اطراف خود متمرکز نمایند که به نظر می رسد زنده هستند؛ مثلا برای گرفتن طعمه های، جفت یابی یا دفاع در مقابل شکارچی ها. با این حال، نویسندگان این تحقیق بیان داشتند که این رفتار ممکن است به عنکبوت ها اجازه دهد تا چشم های اصلی رو به جلو خود را روی اشیاء ناشناس متمرکز نمایند تا دید بهتری به آن ها داشته باشند. دید پیچیده به طور مستقل در مهره داران و بندپایان تکامل یافته؛ بنابراین توانایی تشخیص حرکات جانداران و غیرجانداران با استفاده از موقعیت نسبی مفاصل به احتمال زیاد به طور همگرا در دو گروه از حیوانات بوجود آمده است.

محققان می گویند چشمان ثانویه عنکبوت های پرشی، نشان می دهد که که ابزاری عجیب و شگفت انگیز هستند.

در این آزمایش، دانشمندان مشاهده کردند که چگونه عنکبوت های پرشی به تنهایی می توانند جدا از موجودات زنده غیر زنده باشند، با استفاده از الگوی حرکتی نیمه سفتی که معین نماینده شکل دهنده ها است، بدون یاری هیچ نشانه ای از شکل.

یافتن این مهارت در عنکبوت ها، که قبلاً فقط در مهره داران شناخته شده بود، منظره های نو و مهیجی را درباره تکامل ادراک بینایی پیش روی محققان قرار می دهد. دانشمندان در پی این هستند که پی ببرد چه نشانه های بصری دیگری در این نوع از جانداران قابل درک است.

عنکبوت های پرشی اصولاً در نزدیکی منازل یافت شده و شکارچیان فعالی در طول روز هستند. در هنگام شکار خم شده و بدن خود را به سوی طعمه نزدیک نموده و با بلند کردن پا های جلویی با چنگال هایشان به سمت طعمه جهش نموده و این جهش دیدنی و مجذوب کننده به وسیله انقباض عضلانی در بدن که در اصل نیروی مایعات داخل بدن باعث سرعت بخشیدن به عضلات پا ها شده و به حرکت آن ها سرعت می بخشد. این نوع عنکبوت ها بیشتر از حشرات تغذیه می نمایند و با پرش و جهش خود طولی 10 تا 40 برابر بیشتر از بدن خود را پیدا می نمایند.

محل زندگی آن ها متنوع بوده و در منطقه ها گرمسیری که زیستگاه هایی نظیر جنگل با بارندگی زیاد و یا در قله های کوه می باشد. این گونه ها بیشتر در شاخ و برگ ها و در نزدیکی گیاهان، نرده، دیوار ها و درز ها ساکن می شوند.

بعضی از آن ها برای محافظت خود در برابر خطر نیش می زنند و جای نیش آن ها دردناک بوده و تنها تعدادی از گونه های آن ها در هنگام نیش زدن عوارض دیگری را هم به همراه دارند.

منبع: scitechdaily.com